Artykuł
05 października 2021
O tym, jak dzięki programowi Każdy może kodować
dwie osoby odnalazły swoje powołanie
Z pozoru Ben Robinson (16 l.) i Lyndsey Balfe (38 l.) nie mają ze sobą wiele wspólnego. Dzieli ich jedno pokolenie, żyją w różnych krajach i nigdy się nie spotkali.
Łączy ich jednak wspólne doświadczenie. Otóż oboje samodzielnie nauczyli się programować, a teraz wykorzystują Swift i resztę ekosystemu Apple do rozwiązywania realnych problemów, realizowania swoich pasji i dzielenia się wiedzą z innymi.
Ben Robinson mieszka z rodziną w Londynie w Anglii. Od dziecka interesował się technologią, a w wieku 13 lat sam nauczył się programować z pomocą zasobów programu Apple Każdy może kodować.
„Swift Playgrounds, a potem Xcode, zawsze wydawały mi się przystępne”, opowiada Ben. „Zawsze czułem, że jestem w stanie wykonać kolejny mały krok prowadzący do stworzenia całego programu”.
Ben borykał się z atakami paniki, przez co wielokrotnie zmieniał szkołę. Jak sam twierdzi, nauka programowania pomogła mu skupić się na czymś innym niż lęk.
W wieku 14 lat Ben opublikował w App Store swoją pierwszą aplikację pod tytułem Anxiety Relief: Find Your Calm (pol. Lekarstwo na lęk: znajdź spokój). Impulsem do jej stworzenia była rada terapeutów, którzy zasugerowali chłopcu, by zaczął ćwiczyć głębokie oddychanie.
„Wiele z aplikacji, które wtedy przejrzałem, koncentrowało się na medytacji lub wymagało zakupu. Chciałem więc opracować bezpłatne narzędzie, które byłoby prawdziwą pomocą dla mnie i dla innych”, tłumaczy Ben.
Kara, mama Bena, błyskawicznie zauważyła, że jej syn się zmienił.
„Widziałam, jak go to uspokoiło”, wyjaśnia Kara. „Uważam, że w kodowaniu znalazł swój sposób na radzenie sobie z lękiem. Przekuł coś bardzo negatywnego w niezwykle pozytywną rzecz, która mogła pomóc także innym ludziom. Teraz programowanie stało się jego pasją”.
W czasie pandemii Ben udostępnił drugą aplikację – grę, za pomocą której jego znajomi mogli grać ze sobą na odległość – i opublikował uaktualnienia do swojego pierwszego programu, takie jak skróty Siri i widżety.
Aplikacje Bena pobrano łącznie kilka tysięcy razy. Obecnie chłopak pracuje nad trzecim programem – aplikacją dla biegaczy, która będzie współpracować z Apple Watch.
Ben zwyciężył w tegorocznym konkursie Swift Student Challenge, który jest organizowany przez Apple w ramach corocznej konferencji Worldwide Developers Conference (WWDC). Obejrzał też nagrania z poprzednich edycji WWDC, z których uczył się, jak tworzyć aplikacje.
„iOS gromadzi wokół siebie niesamowitą społeczność deweloperów. Ponadto w internecie można znaleźć wiele zasobów dotyczących tej platformy”, stwierdza Ben. „Zawsze udaje mi się wyszukać potrzebne informacje na temat różnych środowisk. Wiele osób zastanawia się nad takimi samymi problemami i dzieli się swoimi radami na forach i w artykułach”.
Ben chciałby dalej rozwijać się jako deweloper i zgłębić obszar uczenia maszynowego i sztucznej inteligencji. W tym roku poproszono go o prowadzenie szkolnego kółka programistycznego.
„Wspieranie kółka programistycznego i pomaganie innym w odkrywaniu pasji do kodowania sprawia mi dużą radość”, deklaruje Ben. „Swojej fascynacji programowaniem zawdzięczam bardzo wiele i chciałbym, by inni też tego doświadczyli”.
Lyndsey Balf, nauczycielka w szkole Swords Community College w Dublinie w Irlandii, swoje zajęcia z obróbki drewna w czwartej klasie zaczyna od sprawdzenia, czy wszyscy uczniowie oprócz linijek i nożyków mają także iPada. Grupa 15- i 16-latków ma na tych zajęciach wyciąć z drewna liść, a dzisiejsza lekcja jest poświęcona samemu procesowi obróbki – i temu, jak programowanie może go ułatwić.
„Każdy, kto miał ze mną zajęcia praktyczne, dobrze wie, że w czasie pracy wykonujemy zdjęcie każdego etapu prac”, wyjaśnia Balfe, która wymaga od wszystkich uczniów, by zapisywali zdjęcia w prezentacji Keynote. „Z takich instrukcji powstaje swego rodzaju przepis. Na tym samym polega programowanie – trzeba podzielić proces na pojedyncze kroki i po kolei je wykonywać.
Balfe uważa, że magię programowania można wykorzystać we wszystkim. Dlatego logika i struktura kodu znajduje u niej zastosowanie nie tylko na zajęciach z obróbki drewna, ale też podczas lekcji z projektowania graficznego, technologii użytkowej i budownictwa.
„Uważam, że w programowaniu kluczowe jest myślenie”, tłumaczy. „Kiedy rozkłada się coś na czynniki pierwsze, trzeba pamiętać o celu, któremu ma to służyć. Trzeba zobaczyć zadanie w szerszym kontekście wraz z wszystkimi związanymi z nim elementami. Chcemy uczyć uczniów takiego krytycznego myślenia, by byli gotowi sprostać każdemu wyzwaniu, jakie może postawić przed nimi przyszłość”.
Od lewej do prawej: (1) Lyndsey Balfe wprowadza naukę zasad programowania we wszystkich przedmiotach, których uczy, w tym podczas zajęć z obróbki drewna. (2) Podczas zajęć z obróbki drewna Balfe pokazuje czwartoklasistom, jak wyciąć z drewna liść.
Od góry do dołu: (1) Lyndsey Balfe wprowadza naukę zasad programowania we wszystkich przedmiotach, których uczy, w tym podczas zajęć z obróbki drewna. (2) Podczas zajęć z obróbki drewna Balfe pokazuje czwartoklasistom, jak wyciąć z drewna liść.
Balfe dobrze wie, jak to jest uczyć się programowania, ponieważ sama nauczyła się tego zaledwie pięć lat temu. Zaczynała od nauki z internetowych samouczków, ale te szybko ją irytowały.
„Gdy zaczynałem naukę programowania, bardzo trudno było znaleźć jakiekolwiek materiały do nauki i nie wiadomo było, gdzie szukać informacji”, opowiada Balfe. Wszystko zmieniło się jednak, gdy nauczycielka odkryła program Apple Każdy może kodować.
„Gdy zaczęłam korzystać ze Swift Playgrounds, wszystko stało się prostsze”, mówi Balfe. „Ćwiczenia opierają się na wizualizacji, a nauka polega na rozwiązywaniu zagadek. Ponadto użytkownicy otrzymują tylko tyle instrukcji, ile w danym momencie potrzebują – wiedzy jest oczywiście coraz więcej, ale jej ilość nigdy nie przytłacza”.
W tym samym czasie Balfe zdobyła tytuł Apple Distinguished Educator i rozpoczęła pracę w Swords, gdzie kieruje szkolnym programem udostępniania iPada w modelu „jeden do jednego”. W ramach tego podejścia każdy uczeń i członek personelu dysponuje iPadem na wyłączność.
„Lyndsey wykorzystała iPada, pakiet programów takich jak Keynote i Pages oraz zasady kodowania, by zmienić sposób, w jaki podchodzimy do wyzwań”, relacjonuje Aoife Smith, dyrektorka Swords Community College. „To dlatego, że nauczanie jest jej powołaniem. Kocha to, co robi, i kocha swoich uczniów, a oni odwzajemniają to uczucie. Jednocześnie Lyndsey rozumie, z jakimi trudnościami mogą się mierzyć, i chce im pomagać w ich pokonywaniu”.
Duży wpływ na metodykę Balfe miało to, że 10 lat temu zdiagnozowano u niej dysleksję. Konsekwencje tego widać szczególnie dobrze w czasie prowadzonych przez nią zajęć z programowania, na których prosi uczniów o zaprojektowanie prototypu aplikacji dla mieszkańców domu opieki.
„Chciałam, żeby wzięli pod uwagę, że z ich aplikacji może korzystać osoba z niepełnosprawnościami”, wyjaśnia Balfe, która każdemu zespołowi projektowemu daje do rozważenia inny scenariusz. „Jedna grupa musi założyć, że z aplikacji będzie korzystać osoba z artretyzmem dłoni, a inna, że użytkownik będzie niedowidzący. W ten sposób przyglądamy się aplikacjom z różnych perspektyw”.
Balfe wierzy, że jej zajęcia, niezależnie od przedmiotu, mogą pomóc uczniom w znalezieniu powołania.
„Najbardziej zależy mi na tym, by odkryli swoją pasję – coś, co będą robić z przyjemnością przez resztę życia”, twierdzi. „Uwielbiam zapewniać im jak najwięcej możliwości, by znaleźli coś, co ich zainteresuje. Kocham uczyć i chcę, by moi uczniowie również mogli wykonywać pracę, którą będą kochać”.
Marcel Czubak (15 l.), uczeń Balfe, którą nazywa „oide”, co po irlandzku znaczy „nauczycielka”, uważa, że to ona zachęciła go do zainteresowania się programowaniem.
„Poszukałem trochę w sieci, zrobiłem kilka zadań w Swift Playgrounds i się wkręciłem”, opowiada chłopak. „To jednak Oide Lyndsey zmotywowała mnie do tego wysiłku”.
Z okazji Europejskiego Tygodnia Kodowania firma Apple przygotowała wyzwanie polegające na opracowaniu inkluzywnej aplikacji. Można je znaleźć na stronie apple.co/codeweek. Wykorzystując to zadanie, nauczyciele mogą wyjaśnić uczniom, na czym polega inkluzywność i łatwość dostępu. Pomogą w tym szczegółowe instrukcje, nieocenione zasoby i wskazówki pozwalające dostosować zadanie do uczniów w różnym wieku. W ramach wyzwania uczniowie określą ważne dla nich problemy, a następnie zaplanują, przygotują i przedstawią protopy aplikacji dostępnych i zrozumiałych dla wszystkich użytkowników.
Udostępnij artykuł
Media
-
Tekst tego artykułu
-
Zdjęcia z tego artykułu